Zie ook PAP-M-0026
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
Kleinkind
Zie ook PAN-S-0006. De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
Zie ook PAN-S-0016. De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon. Zie ook PAN-M-0011, PAN-S-0026 en PAN-S-0028.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon. Zie ook PAN-M-0011 en PAN-S-0026 en PAP-M-0043.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon. Zie ook PAN-M-0011, PAN-S-0028 en PAP-M-0043.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon. Dit schilderij is uitzonderlijk, want het is een van de twee werken waarop er wel een portret staat. Het andere werk, PAN-S-0004, heeft ook een portret, van hetzelfde meisje.
Moeder
Deze kat kwam uit het asiel. Alleen Ezra kon de kat aanraken. Sterker nog: hij kon de kat in de lucht gooien en de kat liet zich rustig in zijn handen terugvallen.
Weet iemand wie deze man is? Laat het ons graag weten, zie contact.
Lees meer over het door Cor ontwikkelde procédé ‘kartondruk‘.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
Dit schilderij is gebruikt om een zeefdruk van te maken door het maandblad Opzij. Deze werd in kleine, gesigneerde oplage aan lezeressen te koop aangeboden.
Zieke vader
Lees meer over het door Cor ontwikkelde procédé ‘plasticdruk‘.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
Zie ook PAP-M-0044. De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
Te huur /te koop bij SBK.
Lees meer over het door Cor ontwikkelde procédé ‘kartondruk‘.
Zie ook PAN-S-0008 en PAN-M-0004. De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
Te huur /te koop bij SBK. Lees meer over het door Cor ontwikkelde procédé ‘kartondruk‘.
Te koop bij CBK Zuidoost
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon. Zie ook PAN-S-0026, PAN-S-0028 en PAP-M-0043.
Zie ook PAN-M-0003. Afmeting onbekend. Heb of ken je dit schilderij? We zouden er graag meer over weten, zoals afmeting en drager (paneel of canvas). Neem contact met ons op!
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
Zieke vader
Zieke vader
zie ook PAP-M-0063
Kleinkind
Arie als klein jongetje bij het graf waar hij op 58 jarige leeftijd zou komen te liggen.
Lees meer over het door Cor ontwikkelde procédé ‘kartondruk‘.
Te huur/te koop bij Kunstuitleen Utrecht www.kunstuitleenutrecht.nl. Lees meer over het door Cor ontwikkelde procédé ‘kartondruk‘.
Zie ook PAN-M-0005.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon. Dit schilderij is een van de weinigen in de serie waar wel een gezicht is uitgewerkt.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
Zie ook PAN-M-0004 en PAP-M-0033. De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
Zie ook PAP-S-0052.
Zie ook PAN-S-0008 en PAP-M-0033. De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
Zie ook PAN-M-0010. De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
Een exemplaar te huur / te koop bij Art en Leen: http://www.artleen.nl. Lees meer over het door Cor ontwikkelde procédé ‘plasticdruk‘.
Zie ook PAP-M-0047. De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
Lees meer over het door Cor ontwikkelde procédé ‘kartondruk‘.
Eigendom van Stadsarchief Amsterdam: http://archief.amsterdam/archief/10062/10012603
Lees meer over het door Cor ontwikkelde procédé ‘kartondruk‘.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
Lees meer over het door Cor ontwikkelde procédé ‘kartondruk‘.
In de spiegel een zelfportret van Cor
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
Lees meer over het door Cor ontwikkelde procédé ‘kartondruk‘.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon. Dit schilderijtje is uniek in de serie, omdat er 1 figuur wel een gezicht heeft. Zie een ander werk van dit meisje met hoofd: CAN-M-0035.
Lees meer over het door Cor ontwikkelde procédé ‘kartondruk‘.
Het drieluik is in delen verkocht aan verschillende eigenaren. Het portret vertoont veel gelijkenissen met een jonge Cornelia Vrolijk.
Zieke vader. Bekijk hier alle werken die Cor van haar zieke vader heeft gemaakt.
Lees meer over het door Cor ontwikkelde procédé ‘kartondruk‘.
Kleinzoon. Het laatste schilderij dat Cor ooit heeft geschilderd, vlak voor haar dood.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
Te huur /te koop bij de SBK: https://www.sbk.nl/kunst_online en bij Kunstuitleen Utrecht www.kunstuitleenutrecht.nl. Lees meer over het door Cor ontwikkelde procédé ‘kartondruk‘.
Zieke vader.
Bekijk de andere werken uit de serie stranden en zonnen.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
Lees meer over het door Cor ontwikkelde procédé ‘kartondruk‘.