Te huur /te koop bij SBK: https://www.sbk.nl/kunst_online
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
Weet iemand iets over dit schilderij? Wanneer het is gemaakt, bijvoorbeeld? Neem contact met ons op!
Weet iemand iets over dit schilderij? Wanneer het is gemaakt, bijvoorbeeld? Neem contact met ons op!
Weet iemand iets over dit schilderij? Wat is het, wanneer is het gemaakt? Neem graag contact met ons op.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
Kleinkind
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon. Zie ook PAN-M-0011 en PAN-S-0026 en PAP-M-0043.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon. Zie ook PAN-M-0011, PAN-S-0028 en PAP-M-0043.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon. Dit schilderij is uitzonderlijk, want het is een van de twee werken waarop er wel een portret staat. Het andere werk, PAN-S-0004, heeft ook een portret, van hetzelfde meisje.
Moeder
Deze kat kwam uit het asiel. Alleen Ezra kon de kat aanraken. Sterker nog: hij kon de kat in de lucht gooien en de kat liet zich rustig in zijn handen terugvallen.
Weet iemand wie deze man is? Laat het ons graag weten, zie contact.
Graag komen wij meer over dit schilderij te weten. Wie heeft het gekocht, op welk materiaal is het geschilderd (karton? hardboard?), hoe groot is het? Neem graag contact met ons op!
Cor was een groot fan van Henri Fantin-Latour, wellcht is dit door hem geinspireerd. Maar het is moeilijk te duiden, het past in geen enkele periode van Cors werk. Is er iemand die iets weet te vertellen over dit schilderij? Neem contact met ons op!
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
Dit schilderij is gebruikt om een zeefdruk van te maken door het maandblad Opzij. Deze werd in kleine, gesigneerde oplage aan lezeressen te koop aangeboden.
Zieke vader
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
Zie ook PAP-M-0044. De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
Te koop bij CBK Zuidoost
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon. Zie ook PAN-S-0026, PAN-S-0028 en PAP-M-0043.
Zie ook PAN-M-0003. Afmeting onbekend. Heb of ken je dit schilderij? We zouden er graag meer over weten, zoals afmeting en drager (paneel of canvas). Neem contact met ons op!
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
Weet iemand iets over dit schilderij? Wanneer Cor het maakte? Het past niet goed in de andere periodes van haar werk, het staat op zichzelf… Neem graag contact met ons op!
Zieke vader
Zieke vader
Kleinkind
Arie als klein jongetje bij het graf waar hij op 58 jarige leeftijd zou komen te liggen.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon. Dit schilderij is een van de weinigen in de serie waar wel een gezicht is uitgewerkt.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
Zie ook PAN-M-0004 en PAP-M-0033. De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
Zie ook PAP-S-0052.
Zie ook PAN-S-0008 en PAP-M-0033. De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
Zie ook PAN-M-0010. De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
Zie ook PAP-M-0047. De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
Eigendom van Stadsarchief Amsterdam: http://archief.amsterdam/archief/10062/10012603
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
In de spiegel een zelfportret van Cor
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon. Dit schilderijtje is uniek in de serie, omdat er 1 figuur wel een gezicht heeft. Zie een ander werk van dit meisje met hoofd: CAN-M-0035.
Verzoek aan de eigenaar: graag een betere foto, de exacte afmeting en eventuele extra informatie.
Het drieluik is in delen verkocht aan verschillende eigenaren. Het portret vertoont veel gelijkenissen met een jonge Cornelia Vrolijk.
Te huur/te koop bij Kunstuitleen Utrecht
Zieke vader. Bekijk hier alle werken die Cor van haar zieke vader heeft gemaakt.
Verzoek aan de eigenaar: graag een betere foto, de exacte afmeting en eventuele extra informatie.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
Verzoek aan de eigenaar: graag een betere foto, de exacte afmeting en eventuele extra informatie.
Bekijk de andere werken uit de serie stranden en zonnen.
Verzoek aan de eigenaar: graag een betere foto, de exacte afmeting en eventuele extra informatie.
De serie ‘familiefoto’s’ (bekijk ze hier allemaal) heeft Cornelia Vrolijk geschilderd op basis van een doos oude foto’s van haar ouders en grootouders. Ze schilderde deze foto’s na, zonder gezichten, met de gedachte dat wanneer er een persoon of portret op een schilderij staat, niemand zich ermee kan identificeren, omdat je kijkt naar andermans familie. Door het weglaten van de gezichten, hoopte ze dat het werk voor iedereen aansprekend zou kunnen zijn. Iedereen kent immers die oude doos foto’s van zijn (groot)ouders. Ook vond ze het belangrijk dat men zou kunnen zien dat een schilderij gaat over vorm, kleur en textuur, niet over de afgebeelde persoon.
